De eerste twee weken in Laos

Daar zijn we weer en weer helemaal fit gelukkig. De eerste 3 dagen in Vang Vieng zijn we allebei ziek geweest. We verdenken nog steeds Mr. Pancake er van dat die salmonellabacterien in onze pannekoek heeft gestopt. Met als gevolg dat al onze lichaamssappen, vezels, etc zo snel mogelijk een uitweg naar buiten zochten. Het afgetrainde lichaam van John veranderde binnen mum van tijd in een geraamte. Na een bezoekje aan het ziekenhuis waren we eindelijk in staat om te gaan “tubingen”. Oftewel in een tractorbinnenband jezelf van een rivier laten glijden. Super relaxed, alleen moet je dan niet je kont te diep laten zakken zodat je bij een ondiep stukje tegen een rots aan knotst, he Linda :).

De dag er na zijn we gaan kayakken. Naast de rivier waren hangplekken, waar je lekker kon gaan liggen en een drankje kon nuttigen. Ook kon je hier jezelf vanuit een boomhutje over de rivier laten slingeren (zie actiefoto). De lunch bestond uit rijst en lekkere spiezen die boven een zelf gemaakt vuurtje waren klaar gemaakt. Tijdens de rit hebben we een paar grotten bezocht. Bij eentje moesten we eerst een stuk met het water tot ons middel lopen, terwijl het pikkedonker was. Maar we zouden die dag nog een keer nat worden. Met de haven in zicht besloten we een pilaar van een brug te rammen en om te slaan. Het enige wat we nog konden doen was ons vastgrijpen aan de kant en lachen. Onze gidsen moesten stroomopwaarts onze boot ophalen die nog steeds achter de pilaar hing en onderweg de slippers van Linda uit het water vissen, oeps :).

De volgende dag zijn we naar Luang Prabang gegaan en voor het eerst in ons leven moeten we een hippie Belg gelijk geven. Ik citeer, “De rit is net als SM, super mooi, maar erg oncomfortabel” In Luang Prabang hebben we o.a. met een monnik gepraat, op een berg van de zonsondergang genoten, toevallig een tempel met zingende monniken gezien, de nachtmarkt bezocht, Beerlao gedronken en een dag een jungletrekking gedaan. Dit was weer echt super ruig. We waren maar met z’n tweetjes en een gids die het leuk vond om ellelange verhalen te vertellen. Maar door zijn gebrekkig Engels was er geen chocola van te maken. Maar hij vond het al lang leuk dat wij de hele tijd heel begrijpelijk ja knikten. Tijdens de tocht heeft John nog een paar locals geholpen met het rijst uit de planten slaan. Dit vonden de locals geweldig en lachten ons vrolijk toe (of hoogstwaarschijnlijk uit). De lunch bestond uit een vrucht die we nog nooit hadden gezien, een stuk bamboe en een broodje met (wij denken) tofu die we, toen de gids niet keek, aan de varkens hebben gevoerd. Die eten toch alles, zelfs de snotzakdoek van Linda :). Uiteindelijk hebben we nog een waterval bezocht waar we nog ff lekker hebben gezwommen en waar Linda een slang heeft gezien. In plaats van bang was Linda dolgelukkig, blijven vreemde mensen die Limburgers.

Vervolgens zijn we naar Nong Khiaw gereisd. Dit vinden we allebei het mooiste plaatsje waar we tot nu toe zijn geweest. Het is een heel klein dorpje zonder geasfalteerde wegen maar super mooi gelegen aan het water tussen de bergen. Hier hebben we een stel uit Amerika ontmoet, met hun zijn we de dag erna een grot gaan bezoeken en hebben we ’s avonds samen gegeten en gekaart.

Gisteren zijn we naar Luang Nam Tha gereisd. 8,5 uur tussen rochelende en spugende Laos mensen (wat hier heel normaal is), een kettingrokend Frans stel, een geflipte Pool en een chauffeur die af en toe moest stoppen om water in zijn gezicht te gooien om zichzelf wakker te houden. Gelukkig (dachten we) moesten we halverwege van bus wisselen. Maar niets is minder waar. John moest op de grond zitten en Linda mocht op 1 bil naast een man uit Laos zitten.

Voor vandaag hadden we mountainbikes gehuurd en zijn we de omgeving gaan verkennen. Over kleine zandwegen zijn we door hele kleine dorpjes gefietst, totdat de weg in een keer op hield en we voor een rivier stonden. Een stukje verderop was het water redelijk ondiep (lees kniehoogte) en was het vrij eenvoudig om de rivier over te steken, dachten we. Woorden als: kut rivier, ik houd mijn slippers toch lekker aan, ik haat fietsen, aaaaa mijn slipper, kwamen uit Linda’s mond. Reddende engel John bracht de fiets, Linda en de slippers veilig aan wal. Maar het was weer een heel geslaagd dagje.

De foto’s staan weer op de onderstaande site, zodra Dave ze weer heeft aangepast: http://il.fontys.nl/~dave/john/.

Tot de volgende keer en blijf allemaal van die superleuke reacties sturen!!!